"Πώς κουνιέται έτσι;"
"Ε, ρε μια αδερφή του ελέους..."
"Τι τσιρίδες είναι αυτές;"
"Μα καλά, χαζό είναι; Τι τον ρώτησε ο δημοσιογράφος; Δεν ξέρει να μιλάει;"
"Εμ βέβαια, αφού είναι με την άλλη την ξεφωνημένη, τι περίμενες;"
Θυμόμαστε όλοι, νομίζω, το κράξιμο που έτρωγε ο Ρουβάς στο ξεκίνημα της καριέρας του: Για τον προκλητικό -για τα τότε δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας- τρόπο που χόρευε. Για τα αδιόρθωτα φάλτσα του, για την "περίεργη" σχέση του με τον Ψινάκη και για την ανικανότητά του να αρθρώσει μια σωστή πρόταση στις συνεντεύξεις.
"Τι τσιρίδες είναι αυτές;"
"Μα καλά, χαζό είναι; Τι τον ρώτησε ο δημοσιογράφος; Δεν ξέρει να μιλάει;"
"Εμ βέβαια, αφού είναι με την άλλη την ξεφωνημένη, τι περίμενες;"
Θυμόμαστε όλοι, νομίζω, το κράξιμο που έτρωγε ο Ρουβάς στο ξεκίνημα της καριέρας του: Για τον προκλητικό -για τα τότε δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας- τρόπο που χόρευε. Για τα αδιόρθωτα φάλτσα του, για την "περίεργη" σχέση του με τον Ψινάκη και για την ανικανότητά του να αρθρώσει μια σωστή πρόταση στις συνεντεύξεις.
Τον θυμόμαστε επίσης (οι άνω των 35 κυρίως) χαζοχαρούμενο και ηλίθιο, να προσπαθεί να απολογηθεί σε νεανικές εκπομπές για το βαθιάς έμπνευσης άσμα, "ΠΑΡΤΑ". Να τραγουδάει το ένα σκουπίδι μετά το άλλο, με αποκορύφωμα τη συνεργασία του με την κουραδομηχανή που ονομάζεται Νίκος Καρβέλας.
Και λίγο καιρό αργότερα, να λούζει με το αίμα των Ισαάκ και Σολωμού την 'Σούπερ Κατερίνα' στην πράσινη γραμμή της Κύπρου τραγουδώντας με Τούρκο ομόσταυλό του, ανήμερα μάλιστα της επετείου της γενοκτονίας των Ποντίων.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει άραγε, το show που στήθηκε γύρω από τη στρατιωτική του θητεία; Ή τις φήμες γύρω από την απόπειρα αυτοκτονίας του, με το τηλεοπτικό συνεργείο της εκπομπής της Βίσση σε αποκλεστικά ρεπορτάζ κατευθείαν μέσα από τη μονάδα;
Κι όμως. Παρά το κράξιμο και τα συνεχή στραβοπατήματα (ήταν ΚΑΙ στο κότερο του Λυμπέρη τρομάρα του), δεκαπέντε χρόνια αργότερα ο αγώνας του Ρουβά δικαιώνεται: Επαγγελματικό "διαζύγιο" με τον Ψινάκη, η Ντόρα Μπακογιάννη και η Νάνα Μούσχουρη δηλώνουν "ρουβίτσες", η Φωτεινή Πιπιλή τον αποκαλεί "θεό", ο "ποιοτικός" Φασουλής δηλώνει ανοιχτά ότι τον εκτιμά, ενώ συμμετέχει και σε δουλειά του Κραουνάκη.
Στη δε προσωπική του ζωή προκύπτει γάμος, παιδί, προφίλ "σωστού οικογενειάρχη" και "οικογενειακή" διαφήμιση για γιαούρτι. Οτιδήποτε δηλαδή απαιτείται για να εξιλεωθεί κανείς στη συνείδηση του νεοέλληνα και να ευθυγραμμιστεί απόλυτα με τα δεδομένα της νεοελληνικής νοοτροπίας -και με το παραπάνω.
Από την άλλη, ο Ρουβάς χωρίς το αστραφτερό marketing που στήνεται γύρω από το όνομά του, ίσως να είναι κατά βάθος ο παρατρίχα φουκαράς που, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μένει συνεχώς στην επιφάνεια χωρίς να μπορεί να δείξει τίποτα το αξιόλογο. Έχει μηδενική ευφράδεια -κι όμως παρουσιάζει τηλεοπτικές εκπομπές. Διαθέτει άθλια φωνή (ειδικά στις υψηλές νότες) -κι όμως τραγουδάει. Δεν διαθέτει ίχνος υποκριτικού ταλέντου -κι όμως πρωταγωνιστεί σε ταινίες, ακόμα και σε αρχαία τραγωδία (βλέπε "Βάκχες").
Από την άλλη, ο Ρουβάς χωρίς το αστραφτερό marketing που στήνεται γύρω από το όνομά του, ίσως να είναι κατά βάθος ο παρατρίχα φουκαράς που, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μένει συνεχώς στην επιφάνεια χωρίς να μπορεί να δείξει τίποτα το αξιόλογο. Έχει μηδενική ευφράδεια -κι όμως παρουσιάζει τηλεοπτικές εκπομπές. Διαθέτει άθλια φωνή (ειδικά στις υψηλές νότες) -κι όμως τραγουδάει. Δεν διαθέτει ίχνος υποκριτικού ταλέντου -κι όμως πρωταγωνιστεί σε ταινίες, ακόμα και σε αρχαία τραγωδία (βλέπε "Βάκχες").
Με τέτοια προσόντα μπορεί κανείς να προορίζεται μόνο για εγχώρια κατανάλωση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι ένα τέτοιο άτομο δεν κατόρθωσε ποτέ να κάνει διεθνή καριέρα. Τζάμπα δηλαδή τα μαθήματα υποκριτικής και ορθοφωνίας στο Χόλιγουντ...
Ας μην έχουν λοιπόν μερικοί αυταπάτες ότι ο 'Sakis' θα πάει κάποια στιγμή στον πάτο της λίμνης όπου νομοτελειακά ανήκει. Σε δέκα χρόνια από τώρα θα έχει τσιφλίκι του το Ηρώδειο τραγουδώντας Χατζιδάκι και Sinatra με χορηγό το Mega Channel και το Υπουργείο Πολιτισμού.
Αντί επιλόγου, θεωρώ λογικό να παραθέσω τον επόμενο στόχο του Ρουβά. Μετά τον Ευριπίδη, σειρά έχει ο Andrew Lloyd Webber να υποστεί το βουντού του παράφωνου pop αοιδού. Φανταστείτε απλά τον 'Sakis' στη θέση του μεγάλου Ted Neeley να τραγουδάει το 'Gethsemane' (οπότε βλέπουμε σίγουρα τον Χριστό
φαντάρο) καθώς -όπως έλεγε και ο Bukowski- το θράσος πάει πάντα παρέα με τον
ατάλαντο.
